İnsan çıkıyor bazen zıvanadan
Sen yaratmadın mı ?bizi çamurdan
Bazılarımız kurumadan çıktı fırından O yüzden evdeki hesap çarşıya uymuyor. İnsan çıkıyor bazen zıvanadan. Balçığız ya;tepemizde sinek eyleriz. Birazcık güneşte ruhu taş ederiz. Ne göz yaşına ne yağmura geliriz. İnsan çıkıyor bazen zıvanadan Anamız belli babamız belli işte şeceremiz. Neden benimki beyazda senin tenin kara Akılları emanet etmişler bir fukaraya Şimdi akıl ararız hiç olmazlarda Bak haramiler kimden yana Kimin elinde kılıç kimde var meşale Sarmaladı mı ay karanlık geceyi Ah;öğrenebilsek,şu insanlık denen heceyi. Kara gözlerde demlenirken yaşlar Farkına bile varamazsın kar yağmış saçlara Bütün külliyesi çökmüştür de yüzüne Anlamazsın ne var şimdi elde avuçta. Bir türkü mesafesindeyken aydınlıklar Kulakların sağır mı oldu;duyulmaz Bir kaos çemberinin içinde Nedir varlık içinde bu yokluklar Şart mıdır başımızda demokles kılıcı Ayıramaz mısın şerden hayırı. Nedir bu tepemizde esen kasırga Ne hırlı belli nede hırsızı Kulaktan dolma girmez aklına O söyleyenin dinlediği masaldır anca Gözünle gör,kulağınla duy,OKU Başka yol yok,bunu koy kafana. 23.02.2018 Hayrullah Cırık |