Ebem kuşağı düşürdü boyasını.
Dün akşam seni bekledim.
Gözlerimi nöbete bırakarak. Geceyi beyaza boyadım. Karanlığı aralayarak. Ne bir ses ettin. Nede geceyi deldin. Öylece kaldı tuvalde resim. Askıda seni arayan sesim. Ve;yalnızlığımı hapsettim. Artık sözü geçmiyor yüreğin,sevdaya. Duygular anarşist,düşünceler militan. Boğulan aşktı sessiz çığlıklarda. Bir kelebek nasıl yakışmıyor’sa boka. Savaş kelimesi de senin dudaklarına. Ayni davranışlar yapılarak Nasıl beklenilebilir bir farkındalık Bak aklımı başıma getirdi yalnızlık Ben dut dalından düdükler Eflatun renkli düşler yazacaktım sana. Tanklara bıraktı çocuklar şamatayı Ne yapsan çaresiz,kaçarı yok. Ebem kuşağı düşürdü boyasını. Kaplayınca kara bulutlar havayı. 16.02.2018 Hayrullah Cırık |