Bağışla Bizi YalnızlıkTanrı bile acıdı, Havva’yı yaratırken Adem’in yalnızlığına. Ve erkek; Yıllardır çözemediği anlamını, ödedi değer bilmezlik faturası olarak. Dudaklarında, her zaman mağrur, birinci mevki gülüşler.. Ve kadın; Eşikten ötesi derinden iç çekişler, çıkmaz sokak yorgunu düşler. Ve sevda; Bıkkın kısırdöngülerden, kuş olup kanat çırpmakta uzaklara. Ve erkek ve kadın; Unuttukları yakalanmanın güzelliği oysa, yakalama telaşı nefesler, koşar adımlar yüz yıllardır, son vagonun peşinden.. Ve istasyonlar; Duraksız.. Artık hiç durmayan trenler, tıka basa dolu pişmanlıklar.. Hala o istasyonlarda bekleşir durur çiftleşmek için, bir kuşun pislemesini yalnızlıklar... Çınar GÖLE |