HÜZÜN DOĞMUŞ GECEMESıkkınlığından ruhumun, Olanca çaresizliğiyle attım kendimi balkona. Belki biraz nefes alabilirim umuduyla. Soğuk, sisli bir gece. Kulakları sağır eden bir sessizlik sokakta. Hüzün dolu ve yorgun. Sessizlik ağırdır, kaldırması zor olur. Sigaramın dumanı süzülüyor. Hep, o aynı melodi, yankılanıp duran kulaklarımda. Yaşamımın fon müziği. Düşününce; Belki de yaşamım, çalan müziğin fonunda oynayan bir klip gibi. Derken, Sokak köpeklerinin çığlıkları. Bölüyor, düşüncelerimin sessizliğini. Ve yine gömülüyorum, çaresizliğimin hüznüne. 28.04.2007 / 02.23 |