Her Sevgililer Günü’nde
masaya iki kadeh koyup
yalnızlığıma içiyorum.

Kadehler arkadaşım
Duvarlar sırdaşım oldu bunca yıl.
Bu yıl da diğerlerinden farklı değil ki!
Yine yalnız, yine sensiz, yine mutsuz.
Kadehimde dolu hüzün.

Oysa ne çok isterdim
elinde tek bir kırmızı gülle
kapımı çalsan.
Güle oynaya otursak
mum ışığı ile aydınlanmış masaya.
Ellerimiz birbirine değse
tokuştururken kadehleri.
Çalan müziğe eşlik ederek
aşk sözleri fısıldasak birbirimize.
Dans etsek çakırkeyif kafalarla sallanarak.

En ciddi halimizi takınıp
"Seni seviyorum canımın içi"
Desek "Seni seviyorum"

Beni kucağında taşısan odamıza
Kokunu çeksem ciğerlerime.
Dizlerinde uyusam huzur içinde.
Saçlarımı okşasan ben uyurken.
Ve orada dursa zaman.

Bu Sevgililer Günü’nde de
masaya iki kadeh koydum
yalnızlığıma içiyorum.
Yine
Yine
Yine.
Nasılsa fark etmiyor günün ne olduğu
Aşka adanmışlığımızın gölgesi
düşüveriyor üstüme.

Leyla İnan
(İstanbul - 13.02.2018 - 22.50)