Gönül
Gönlün ayînesi gözdür bakmasını bilene
Teşnesi sözdür demesini bilene Ateşi kordur yanmasını bilene Özü meşktir aşkı bilene Meşrebi muhabbettir dili dönene Cemali münevverdir görmesini bilene Derdi ne hoştur çekmesini bilene Yoldaşı yarendir yarenliği bilene Yokluğu zuldür aşk ehline Varlığı nurdur kör ruhlara Manası bindir kamil kullarda Yarası çoktur yalan gözlerde Eti kemiği yoktur can verir ruhlara Yaratandan bir soluktur beşer mahlûka Hidayeti boldur dilinden anlayana Merhameti yoktur kıymet bilmeyene Gönül eriyim dilinden iyi anlarım Gözlere aldanmam gayrı ben insanı gönlünden tanırım Yanarım alev alev korunda acımı içime atarım Hidayetine eremeyeninden arkama bakmadan kaçarım |
tebrik ederim
gönül eri gönüllere girendir
dostun evi gönüllerdir