Ruhumdan Kopan Bir Parça
Hayat kitabının ilk sayfalarından birini okuduğumda başladı
gelecek beklentisinin düşüncesine mahkum olduğumu farkketim. Düş-erken çözülüyordu düşün-celer... Bedenim değil ama aklım benimle oynuyor büyük bir şehrin beni yutması düşüncesinde boğuluyordum. Düşünmek en cok neyi yorar ? Herkes üstüne düş-eni yapıyor ama kimse görmüyordu. Gidenler gelenleri aratmıyordu. Ruhlar bedenleri terk ediyor. Herkes farklı bedene bürünüyordu. Bu duruma en çok Ruh Bey alışmıştı Her bedenden bir yudum daha alıyor kaderleri belirliyordu. Sabah başlıyordu çalışmalar akşam bitiyor düzenli şekilde ruhlar bedenlerle oynuyordu Balkona çıktım ruhuma bir kap boşluk bıraktım. Bedenim değişmiş idi. Tek tek gözden geçirip gerekenleri düzelttim. Sanırım günümüz dünyasında huzur mutluluk için düşünmek bedava. Sonra balkona gittim kabı aldım boşluğu doldurmak için çünkü ruhlar saçılan düşüncelerimin parçalarıyla besleniyorlardı.. Geç kalmışlığın üzüntüsü yakaladı. Bedenime yeni bir ruh ekledi. Tanıdık olmamasına rağmen bedenim içinde mutsuz kırık dökük bakan bir ruh... İstemediğiniz ruh belki de bir başkasına ait olabilir... Bedenime hakim olan neydi hayatıma yön veren ? Diğer bir sayfa da mutluluk bir an bedeni mi iyileştiriyor diğer sayfalar ise yaralıyordu. İç dünyamın bir parçasını korumaya çalışırken bir takım bozukluklara sebep olan ruhlar düşünceleri mi Yemekle meşgul... |
Şiirimi okuduğunuz veya okuyacağınız için teşekkürler…
Şiir yaşam biçimimizdir…
...........................................Saygı ve selamlar..