5
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
897
Okunma
Sessizce yol aldı giden,
İhtişamlı köprülerden geçerek.
Bulutlar vardı ayaklarının altında,
Burnu kafkas dağlarında.
O köprüler yıkıldı sonra,
Enkazının altında kalanlar oldu,
En ağır betonlar döküldü yüreklerine,
Köprü altları,yutkunarak ağlayanlar ile doldu.
Eskiden gece sahip çıkardı onlara,
Saklardı aşağlayıcı bakışlardan,
İnsanların onları görünce tiksinmesinden,
Bıkmıştılar.
Anlamazdılar,
Onlar geçerken ayakları takılmıştı,
Hayatın çemberinden.
Hayat ayık olduğunda acımasız,
Sarhoş olduğunda da anlamsız,
Ama bir orta yol olmalı,
İnsan umut taşımalı,
Büyütmeli ona sahip çıkmalı.
Tanrı güneşe açılan pencermizin perdesini kapattığında,
O zaman gelmesin aklımız başımıza.
Yüreğinde ki kiri/kini benden uzak tut,
Bu yol Seyyah’ın yolu,sadece bağlıdır Allaha.Vesselam
5.0
100% (10)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz