Sessizce yol aldı giden, İhtişamlı köprülerden geçerek. Bulutlar vardı ayaklarının altında, Burnu kafkas dağlarında.
O köprüler yıkıldı sonra, Enkazının altında kalanlar oldu, En ağır betonlar döküldü yüreklerine, Köprü altları,yutkunarak ağlayanlar ile doldu.
Eskiden gece sahip çıkardı onlara, Saklardı aşağlayıcı bakışlardan, İnsanların onları görünce tiksinmesinden, Bıkmıştılar. Anlamazdılar, Onlar geçerken ayakları takılmıştı, Hayatın çemberinden.
Hayat ayık olduğunda acımasız, Sarhoş olduğunda da anlamsız, Ama bir orta yol olmalı, İnsan umut taşımalı, Büyütmeli ona sahip çıkmalı.
Tanrı güneşe açılan pencermizin perdesini kapattığında, O zaman gelmesin aklımız başımıza. Yüreğinde ki kiri/kini benden uzak tut, Bu yol Seyyah’ın yolu,sadece bağlıdır Allaha.Vesselam
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Köprü altları şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Köprü altları şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Bir toplumun göstergesidir köprü altları ne kadar çok garibi varsa köprü altlarında o kadar acımasızlık ve bencillik vardır o toplumda Duyarlı Yüreğinize sağlık değerli dost
Aldırmaz bir frekans hayat .... Düşünceye daldırdın şiirinle güzel yürekli kardeşim. Hangi taşı nereye koyacağımı şaşırdım. Yürekten tebrik ediyorum Sevgim ve duamla