İstemiyorum gözlerine bakmayı
İstemiyorum ellerimi tutmanı
İstemiyorum hastalıklı kalbimi onarmanı
Zaten hiç istemedim ki seni
Şimdi hangi meyhanede yudum yudum içersin
Yada hangi yabancı şehirde
Yada Issız bir dağ başında kalbini mi .? sorgularsin
Tanımak aynı zamanda taniyamamak
Bu yüzden
Sebepsiz manik depresif oluşlarım
sağa sola dönüp kendime şehir arayişim
Bil ki istemeyişim sebepsiz değil
Kaçamıyorum
Yığıntılarının arasından kendimi kurtarabilmek
Seni çok severken zorda olsa istemeyişim
Mecburum
Gözlerine utancımdan bakamıyorum
Yoruldum / Be Adamım
Arada bir ocakta kaynayan çorba misaliyim
İstemiyorum derken yalan söylemeyi beceremeyen

Cesaretimin tamamen tükenmişliği yaşıyorum
Senin ellerinde kaybolmak varken
Hatta çok severken
İçimde küçük umutlar taşırken bile
İstemiyorum

Hep hayal ettim çalan türkülerde yaşadım seni
Gülüşünü .uzaktan şarkı söyleyerek kollarını açışını
Doğallığını tatlı sert oluşunu sevdim
Bir yanlışa bir kurşun sıkacak kadar asi
Yinede vaz geçmeyip onardığın yaralar
İşte bu halini seviyorum Adamim
Sevdam
İnci taneleri gibi dökülür yüreğimin tam ortasına
Hala senle tanıştığım anilardayim
Çok severken bile
Zincire vurulmuş yüreğine eziktir yüreğim
Biliyorsun ben seni yasaklıyken sevdim
Ey benim adamım
Şimdilik hoşça kal