Beni ''seni özlemek'' büyüttü
Bundan bir sene önceydi
Bir gece saat kaçtı hatırlamıyorum Ama hayatımda olmana Beni sevmene Kalbim duygulanmıştı.. O gün sabaha kadar sana ağladım Ve o gece anlamıştım , Bu acının hiçbir yere sığamayacağını. Acıları ne rafa kaldırabiliyorsun Ne de kitap aralarında saklyabiliyorsun. Sığmıyor hiçbir yere Bir de öyle bir şey ki anlatınca da geçmiyor Sadece içinde bir yerlerde saklıyorsun. Bir şeyi merak ediyorum Sana müsaade etseydim Bize üzülmeye vakit ayırır mıydın hayatında ? Konuyu yine hayatına getirip dağıtıyorum kendimi görüyor musun ? Uslanmıyorum ben Bende iyiye giden hiçbir şey yok anlayacağın. İçimi sana dair yakan tek şey ’’özlem’’ Bilirsin bu özlem duygusu benim içimi fazlaca yakar Ben bununla başa çıkamam. Seni özlemeye başladığımdan beri büyüyemiyorum Oysa eskiden olsa ’’beni seni özlemek büyütürdü’’ Değişiyorum Bu durumda beni bir hayli üzüyor. Eskisi gibi değilim Çünkü yoksun. Olsun, Oradasın beni de kalbinde hissediyorsun. Gelmiyorsun doğru Ama oralarda bir yerlerde olman bile Bana bir ümit vaad ediyor. Olsun, Beni seni özlemek büyütüyor. |