masal kuytusuher aşk soyunur bir gün cennetine ta ki ateş-i cehennem bilip gölgesini terk eyleyene kadar “ne gülden öte çiçek var” diye başladıkça söze sırtımız açtı diken her yalan tanışır bir gün ihanetiyle ve denize düşer insanlık her ne kadar sessizliğime gömülsem de sen yine usulca dokun sesime söyleyemediklerim olur dirilirim, dillenirim ibret-i aşk için sorarım size tanrılar aşk kimin icadıdır ve adamlık neresinden başlar aşkın dilim köreldikçe beneklerinden sorgusuzca asılıyor kelebek düşlerim kulağımı çınlattıkça yokluğun bir gece daha uçurumlaşıyor bir ben daha mahzenleştikçe bir ben daha ıssızlaşıyor darlaştıkça inancım büyük geliyor yaşamak bedenime kanatlarımı geri verin göç olup gidesim var çocukluğuma ya da sonralarımı evvel zaman içine yağmurlarımla gömüp sessizce ölesim var epik bir masal kuytusunda… ilhanaşıcışubatikibinonsekiz |
hayırlı cumalar