Öğüt
Ağzından çıkan sözü, duymalı kulakların
Bu gün ekilen tohum, biçilecektir yarın Şimdi söylediğini, unutma tut aklında Sonra gelirse günü ayna olur karşında Birine kızıyorsan kendinle kavgan vardır Bu koskocaman evren, demek ki sana dardır Öfke duyma, bağışla gönlünü hep yüce tut Sevgiyi rehber edin kini, nefreti unut Hiç kimseyi kınama benliği bir yana at Gururuna tez yol ver, en güzel duyguyu tat Hakk’a ulaşan tek yol, yaradılanı sevmek En büyük ibadettir sevgi tohumu ekmek Hep “ben” demekten vazgeç kulak ver iç sesine Varlıkta bir zerresin, esir olma nefsine Bu evren bu gök kubbe, ibret değil mi sana Öz benliğinden, arın tez ulaş Yaradan’a |