BURASI BENİM HAPİSHANEM
Burası benin hapishanem
dört duvara sinmiş acılarım sustukça büyüyen sessiz hıçkırıklarım var üç metre bir alana yayılmış hüznüm ,gün yüzüne hasret ben burası benim hapishanem tek sırdaşım kitaplarım camın arkasından izliyorum akıp giden hayatı duyamıyorum insanların küçük sohbetlerini akıp gidiyor zaman yalnızlığıma sarılıyorum burası benim hapishanem ne zaman bir insan yüzü görsem sohbet ettiğim için acımasızca mahkum edildiğim karanlık gitgide sönüyor düşlerim suskunluklar giydiriyorum umutlarıma umutlarımı da çalarlar korkusuyla burası benim hapishanem sessiz sedası kimsesiz günlerimin meskeni acının iklimi hüznün beş mevsimi özgürlüğü düşlediğim düşledikce özlediğim burası benim hapishanem |
Saygılarımla