Mavişim!
Bilmem hayal bilmem bir düş idi
Anımsar isen yaralı bir kuş idin
Mavi gök, boz toprak arasında
Bir sarı çam fidanı uçmaya hazır
olmayan bir yavru kuş gibiydin!






















Mavişim

Mavişim, mavi güvercinim
Hayal dağlarımın pembe ufuklarında
Kanat çırpıp uçmaz oldun nedense…

Oysa;


Mavişim!
Bilmem hayal bilmem bir düş idi
Anımsar isen yaralı bir kuş idin
Kanat açıp uçmaya hazır değildin
Mavi gök, boz toprak arasında
Bir sarı çam fidanı uçmaya hazır
olmayan bir yavru kuş idin
gibiydin!




…
Uçmaya hazır maviş güvercinim oldun
Artık bir bayraktın kale burçlarımda
Bir ışıktın kendi karanlığını aydınlatan
Munzur vadisinin yaban gülüydün
Dağ karanfili, kekiği kokusuyla
Güvercin, hari keklik sesiyle mutlu olduğum
Sonra ne oldu bilemiyorum
Çiçekler soldu, kuşlar ötmez oldu
Hayal dağlarımın ufuklarında
Kanat açıp uçmaz, ötmez oldun nedense
Anladım ki içimdeki maviş güvercin öldü
Ben mi öldürdüm, sen mi özgürlüğe kanat açtın!..
Eski notlardan