BİLİYORUM
Saat kaç bilmiyorum,
umurumda değil, bulmalıyım... Hangi gün, hangi anda kaybettim? Tekrar tekrar düşünüyorum . Belki de kurmadığım bir cümlede, belki bir gülümseme ya da bakışta... Dönüp dolaşıp aynı yere varıyorum; geçtiğim sokaklar, apartmanlar, bulvarlar... hiçbirini hatırlayamıyorum! sahi bu şehirde mi yaşıyorum ben, neden bu kadar yabancı? kaldırımdaki ayak izleri kadar kimsesiz, ıssız... Bu sefer olmaz, öyle sıcak , öyle güçlü , öyle içimde ki; İzin veremem gitmesine, bulmalıyım.. Derin bir nefes alıyorum, gün ağarmaya başlıyor, ılık rüzgar saçlarıma karışıyor, bu rüzgar götürecek beni ona, biliyorum... Her şeyden vazgeçip geliyorum, deniz kokusuyla geliyorum, nemli ayaklarla. Ordasın biliyorum... |