Şeker köpüğü yaralarım çalınan çocukluğumu dağlarçalınan bir çocukluktu yalnızlığım annem gittiğinden beri içim tükendi kırık bir demet papatya gibi soldu canım kuşların sürgün yediği ikilemdeyim ellerimde solan ömrüm tıpkı kırık bir demet papatya gibi neden hep hüzün söyler şarkılar bu denli içim hiç yanmamıştı annem gittiğinden beri içimdeki tüm türküler sustu suskunlaştı ruhum şeker köpüğü yaralarım ve bir avuç anne yarası kaldı çalınan bir çocukluktu yalnızlığım ellerim çiçek yarası ve şimdi papatya yası tutmakta ömrüm bu denli içim hiç yanmamıştı |
şiir ötesi başlıktı nerde anne şiiri okusam nem düşer gözlerime