Kıyametler kopar yüreğimin her köşesinde.
Bir katil dolaşır kimliksiz,
gülücüklerimi söker alır dudaklarımdan.

Sonra;
Dostça bir el uzanır ellerime
çocukluğumun taa öteki ucundan.
Öyle bir karanlık yırtar ki yalnızlığımı
boğulurum, boğulurum
gizli bir sevdayı saklar gibi saklarım adını.
Bilmiyorum neden,
Adını söyleyemedim.

Yas tutar mutluluğum
dize gelir tövbelerim
yalanlar dolaşır ayaklarıma
çaresiz çarelerim yok olur
türlü türlü sorular işgal eder yüreğimi
kurtuluşu yoktur cümlelerin.
Bilmiyorum...
Bilmiyorum neden !
adını söyleyemedim.


Minnet eylemem ama,
dost elini tutarım sımsıkı
bırakmam
nedenlerim var.
Dolanır durur dilimin ucunda bir isim
biliyorum o sensin...
Kaç kez sordular bana,
Adını hiç söyleyemedim

Ve ,
Çocukluğumun en güzel
en masum yüzü
bir yalan batağında;
gecenin en koyu noktasında
aşk henüz dalmadan uykularına
med cezir vurmadan kıyılarıma
boğuldun gittin
boğuldum gittim
yine de adını söyleyemedim.
Adına aşk diyemedim.

Selma Akkaya