zeynep'e mektuplar
baş eğmez ufuklar gibi gözlerin
geniş özgürlükler barındıran derinliklerinde tutsak olsam da ellerine saçların değer karanlıkta kalmış yanlarıma düşerken bir aydınlığın ortasına bir damla gözyaşın yetişir imdadıma gözlerine sığınmış bir kaçakken ben dünya güçlerine teslim etme beni dünyayı değiştirecek çocukların zihinlerinde berrak bir bakış olmak isterken saydam ve yalın dünyayı değiştirecek o çocukların zihinlerini ve -ellerini işle bir dantel gibi- birktirmek zorunda bırakıldığım bütün seni seviyorumları haykırırken şimdi yokluğuna sen gözlerini kapa yeter hayallerine ulaşırım ben senin... |