BİR GİDİŞİN ANATOMİSİ
Bir direğin ardına saklandı çocuk.
Gözyaşlarını avuçlarında biriktiriyordu. Gözükmeden seyretti, ‘’Bu son gidiş’’ dedi içinden ‘’Bunun dönüşü yok’’. Kız elini kaldırıp arkasını döndü, El sallarken dostlarına, Gölgesini benzetti bir an çocuğun, Anlık bir bakış! ve boş veriş. Kız kayboldu soğuk mermerler üzerinde. Çocuk cama yaklaştı. Ellerindeki ıslaklık camın canını yaktı, Sıkıntısından buhar oldu teni kap kalın camların. Uçak havalandı sonra. Tekerleklerini toparlarken; Sanki arkada kalan son hatırayı da içine katıyordu bu gidişin. Kız gitti, Umut gitti, Aşk gitti, Ömür gitti, Dost gitti, Gitti, Gitti, Gitti… Masal bitti. Erkan ÇEVİK İstanbul/Mayıs 2008 |