BİR ELİME ACIYI BİR ELİME MAKAS VERDİNİZ
Bir tarih bir zaman kıyma makinesi gibi geçti gençliğimizin üstünden
Hangi savunuşun kara tahtasıydı zaman Beyaz tebeşirlerle adımızı yazdıran Bıyığımız terlemeden daha gençti sakalımız Kaldırım boyunu geçmezdi kızlarla gülüşümüz Cesareti utandığımız kelimelerde saklardık Ağaç yaşken eğilir değilmiydi ilkemiz Bir elime acıyı bir elime makası verdiniz Acılarımızdı üstümüze elbiseler biçtiğimiz Bir dağı bir çakıl taşıyla anlatmaktı bütün mesele Testinin taşa taşında testiye çarpması aynı değilmiydi Yıkık bir coğrafyaydı ellerinizle gösterdiğiniz Neden tahta siyah tebeşir beyaz sizde bilirsiniz Rüzgar uğramaz değirmenlere Savrulur içi boş başaklar Yangın hanelerdedir yine açlık mevsimi Zulüm fukara evlerinde yine Söyleyin bütün zamanlara çocukların üstü açık Paletlerle yürüyorlar soğuk savaş yüzlerde Ömrümün yettiği bir umut gösterin bana Öğretmenim sesin çıksın bu çağa Çaresizliğin keşkeler düşürdü ocağa İşkenceyle ezildik okul çağında Ben içinde ışık olan bilgi isterim Çok geç değil zaman yinede erken Güzelliğe birlikte beraber yürürken Beyaz geleceğimize de gölge düşmeden Uzatın elinizi taşın altına Kalem tutmaktan dahamı kolay kapza tutmak Gez göz arpacığın ucunda asılmış yaşamlar Bir parmak hareketinde ölüm sancısı Cehaletin hain kurallarında Yanan bir gençliktir bir gemi değil Ve terk eden en son fareler olmaz Zaman tüketiyor gençliğimizi farkına varmadan. 14.5.2008 SOKAK ŞAİRİ |
neden hiç düşünmüyor insanlar?
bir gün öleceğini!
yaşamanın güzel anlarını keşfedip de
doyasıya sarılmak yok aklının ucunda
neden herşey bir kavgadan ibaret.
kutlarım..