O/kula Öz/kula
Bir zannın etrafında şekil kurmuş nesneden özneye atıfla
Emre itaat edilmeyen bir hayali cennet düşünüyorum Öyle bir şehir kurulsun ki ilme emanet edilsin her şey Kınalanmış elleriyle sözcük ki’lerinde yıkanarak Şiire nasır uyandırıyor anıların Bir tarafı mum dikilmiş eşrefi mahlukat Karıncaların dökülen gözyaşlarında Ve heybetli bir sesle seni benle Baş parmağının tırnaklarında aranan talebelerle Bir devşirmeyle seni anmak seni Dinlenen bir turşu suyunda aşkla içmek seni Kanalizasyon çukurunda debelenen Ve en üst sürurda hayaliyle seni düşünen Diye diziliyordu her şey Bir ayın beş parmağında Bir gülün en yırtık yaprağında masumane hecelerle Sana ışık besteliyor hendeklerin çukurunda Yaşlanmış bir gözyaşı seni arıyor seni Ya’s/in sözcüklere İlahim sükutta boğulurkene O kula öz kula ... |