kefen mavisibilin ki, sevmesini bilene derinliğine yaftalanmış gece mavisidir her aşk… siz, hiç içinize öldünüz mü dışınızın hiçliğine saklanıp önce, pulunda mavi çiz geceye yakamozlarla ört ıslak tenini umudunun diline kur zamanı kirpiğinin ucuna tak bir düş ve salla geceye bekle… bekle…az daha bekle… ta ki, yosunlaşmış bir tende bulana dek kendini sonra, sesli harflerden bir sevda göm mezara ikinci el sessizliğinle tanış ve taşı kendini arafa tanıyacaksın külüne batan dikenin feryat masalını ve göreceksin, bileceksin hatta anlayacaksın ki saatin hiç ama hiç çalmayacak artık hangi umuda mavi diye kurduysan zamanı siz, bir çocuğunun hayallerinden kırık topladınız mı hiç ya da gözyaşlarından çırılçıplak doğdunuz mu bilinmeli ki, ölmesini bilene lacivertliğine yaftalanmış kefen mavisidir her ölüm… ilhanaşıcıocakikibinonsekiz |
ölmesini bilene
lacivertliğine yaftalanmış
kefen mavisidir her ölüm…
Ölümün dili yoktur
Sessizliğinde gizlidir
Her gidişin ardından
Maviden siyaha çalar rengi
Biraz daha koyulaşır
Battıkça toprağa insan
Bedeni...
Çok güzel bir şiirdi tebriklerimle...