İki Büklüm
Sökelim yine anıları,
Dikelim hevesli dudakları, Bağlayalım elleri, ayakları, Dönüp geriye, sadece tükürelim! Sevilecekler saklanmış, Sayılacakları saydık, Şimdi düşürelim ağızdan iyi sözleri, Adı olmayınca ’insanlık’ Bizde o uğraştan caydık, Bırakında sövelim dolu dolu. Dökelim son gözyaşlarını; Son kez, gözlerini, dudaklarını, saçlarını düşünmeden, Dökülelim... Dökülelim güzel ve çirkinin bokla karıştığı dehlizlere, Dökülelim, karanlığa, sessizliğe, Bükülelim her gün olduğu gibi, Bükülelim, son sefer olsun diye. |