ZAMANSIZ GITTI
Şu benim ömrüme minnetle giren
Gün geldi selamsız sabahsız gitti Eyledi gönlümü yol geçen hanı Ben yandım kendisi dumansız gitti . Her anı örnekti her bir nakışta işledim sevdasın kör bir bakışta izinden yürüdüm baharda kışta Mevsimler tükendi zamansız gitti . Çarmıha gerdiler mesihsin diyip Ölmeden kıydılar kefenim giyip Ardımdan olmadık haltları yiyip Allah var demedi imansız gitti . Neyleyim bu imiş kaderim bahtım Yerle bir eyledin sen gönül tahtım Sanmaki yanında kalacak ahtım Kul oldu ellere insafsız gitti KÜRŞAT TAŞDEMİR |