Kim silebilir mutluluğun iz düşümünü
her baktığımda kızların fısıltılarını duyuyorum
hüzün doğuran anne feryadı içime kaçıyor sevinçlerim utanıyorum şimdiki zamanda yaşadığımdan yada ben kıskanıyorum çaktırmadan onları kim bilir hazan kaç kulaçtı kim bilir çocukluğumun suskunluğunu işte öyle bir şarkıydı sessizliğinizin fısıltısı kim silebilir mutluluğun iz düşümünü diyalektik yansımalar şiirsel suskunluklar sustukça okuyorum ruhunuzun izini açıldı zamanın koridorları sessizce yürüyorum karşımda duruyor siyah beyaz bir resim ve ben susuyorum |
Belki bizim yaşadıklarımızdan farklı değildir.
Güzel bir anlatım, şiir.
tebrikler.
selam ve sevgilerimle,
mutlu yıllar..