* * * Yamalı Yürek Yük Taşımaz...* * *
anladım, vakit tamam
gitmeli şehri üstüne yıkıp sonra boş tren raylarına el sallayıp sıkışan yüreğe de neşter vurup susmalı bu an… gitmeli solundaki yangına aldırmadan soluğundaki hıçkırığa tekme atıp gaflette ki düşünceyi uyandırıp ocağın altını kapatıp terk-i diyar etmeli bu vakit… yoksun, sesin musiki şerbetinde tutsaklığın hürriyetinde de yamalı yürek yük taşımaz öğrendik çok şükür dercesine durduracak takatin kalmamış ağlayacak bakışın… gitmeli dudağımdaki küskün gülüşleri aynalara yapıştırıp sadece astarı yırtık bir ceket alıp dertsiz tasasız olmasa da bu ayrılık solumun içindeki can aldırma boş duvarlara çarpar arkandan yükselen her ağıt! İlknur Köknar(Sokak Kaçkını) |