her şey bizdendi, bizden hasıl olmuştu bilirdik
bilirdik de yine köhne kıyılarda olurdu demirlememiz
önce iki yabancıydı bakışlarımız
iki alıcı kuştuk kendi içimizde
yakınlaşmamız nasıl oldu anlamadık
anlayamadık gizli gizli büyüyen sevdamızı
yanık kokularından bıkmıştık
bıkmıştık hayata ettiğimiz küfürlerden
bu yüzde tatlıydı dokunuşlarımız
acıyı bol kepçeden yemiştik nasıl olsa
ne gerek vardı bir daha aynı tada…

nerde koptuk, nerden yeniden buluştuk
ilk sarılışımız ilk öpüşümüz ne vakitti
bir türlü hatıra defterimize yapıştıramadığımız…

öldürmüştük, dilimiz cellat olmuştu
yıkımı yavaş yavaş hazırlıyorduk gene
sen gece musikisinde
ben çaldığın musikinin telindeydim
her dokunuşun canımı acıtmıştı
anlatamamıştım…

ayrıldık senle, neden neydi ikimizde bulamadık
lal oldu dilimiz
lal olan sevdamız gibi
ellerimiz yine yabancı dokunuşlara kaydı
biliyorduk üstümüze giydiğimiz şehir elbisenden sıkılıp
bilmediğimiz bir mekanda yeniden yabancı bakışlarda buluşacaktık…

ayrılığı biz istemiştik,
telafisiz kalması için akşamlarımızın
deneyecektik, kurtulacaktık alışkanlığımızdan
bir makineye dönüşmeyecekti duygularımız
ne de duyguların saldırısına uğrayacaktık
başaracaktık ayakta duracaktık
yapamadık!

her gecenin sabahında
tende sıcaklığı
ellerdeki dokunuşları aradık
eski sevdalarımız gibi üstünü kapayamadık derin sevdamızın…

buluştuk, hava mevsimiyle baygındı
kaldırımlar ezikliğin kaldıracında mahzundu
sen yabancı bakışlarda
ben yabancı dokunuşlarda tutsaktık
anlamıştık artık iki yaralı soluktu dudaklarımız
sadece tebessümü ıslatıp alınlarımıza bıraktık
biliyorduk
daha vakit vardı
çünkü
hala kanamaktaydı
zehirli sevdamız…

iki silahşör gibi sırt sırta verip yürüdük
aynı anda oldu geçmişe bakışımız
sonra yine bir tebessümle hayata daldık
biliyorduk
biz bu buluşmaları yaramız
kapanan kadar
yaşayacaktık…
İlknur Köknar(Sokak Kaçkını)