feryat
FERYAD
Yusuf Yılmaz Feryatları,kurşun gibi deldi geçti Yangın yerine dönen kalbimi Kim ,nasıl söndürecekti? Ruhumun ateşini... Onların toprağa dağılmış kemiklerini gördükçe Çığlığımı haykırmak istiyorum Göğün sonsuz boşluğuna Ve olanca gücüyle vurmak istiyorum yumruklarını Zalimlerin kara vicdanlarına! Onlar ki Hiç kırpmadan canlarını Feda ettiler Bu vatan için Şehadete erdiler Ateş düştüğü yeri yakıyordu Bacalarda kara dumanlar, Bulutları karartıyordu. Ne atom bombası, Ne yıldırımlar, ne kasırgalar, Dindiremiyordu, Ana yüreğindeki sessiz çığlığı! Tek bir söz dindirirdi ancak “Vatan sağ olsun” derken, Baharda güller açarken, Ay yüzüne güneş vururken Ve Rüzgar al bayrağı dalgalandırırken!.. |