İNSAN
(TERZA RİMA)
Hayatlara bakarım her insan fakir Giderken ellerinde cepsiz bir kefen Sevapları bembeyaz günahları kir Oysa uzun zamandır bin bir hayalden Seçilerek son güne en çok güzeli Yaşanmak istenmişti onca emsalden Umutla sokakları gezdi gezeli Mutlu yahut üzgünmüş tümü dünyada Kalmış şimdi çaresiz kimsesiz eli Kızmadık yer kalmamış bu coğrafyada Basitçe sebeplermiş her bir tanesi Hükmetmiş çözümlere çoğu rüyada Geçmişini yaşarken cılızca sesi Elbet vakti gelenler meçhule gider Diyormuş el sallarken en son nefesi Değerler geçicidir zamanla biter |