Konuşmalıydım
çok zararlı çıktım sessiz kalmakdan
bir elma dilip de konuşmalıydım göz göze gelince mahcub olmakdan terimi silip de konuşmalıydım sürünürken kalbim vahşi kızakta duramazdım böyle senden uzakta tutuşan sevgimi zalim tuzakta ızdırab bilip de konuşmalıydım mümkün mü birşeyin aklımdan çıkar gözlerim her zaman ardından bakar inan ki hasretin içimi yakar yanına gelip de konuşmalıydım sığamazken suyum kendi bendime kendim düşdüm saf saf kendi fendime başkası değil ben kendi kendime aklımı çelip de konuşmalıydım toplandı döşümde onlarca yara fayda da etmiyor ilaç bu sıra hayat dekorunu kirleten kara perdeleri delip de konuşmalıydım son nefeste biter gamlar kederler hocalar kadılar bu aşka ne derler belki de Aydın’ı idam ederler ecele gülüp de konuşmalıydım 28. 12. 2017, Almanya. |