NEYİM KALDI
Hayat çabuk yordu beni
Dert küpüne koydu beni Hasret ile kardı beni Düşünecek neyim kaldı Kırılan bir dalmışım ben Aşkın ile yanmışım ben Kırık dökük salmışım ben Direnecek neyim kaldı Dönen yok ki seferinden Yorgun düşmüş bedeninden Canım çıkıyor tenimden Dilenecek neyim kaldı Öz yurdumda yurtsuz kaldım Ağaç idim dalsız kaldım Aşık oldum meşksiz kaldım Tutunacak neyim kaldı Ner de şimdi sevenlerim Bıraktılar bak ellerim Düşman oldu yarenlerim Güvenecek neyim kaldı Kurudu gözümde yaşım Dikildi bak mezar taşım Fatiha bekler naaşım Yaşayacak neyim kaldı MEHMET ÖZTÜRK PARKBENİ |