0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1540
Okunma
Hayat çabuk yordu beni
Dert küpüne koydu beni
Hasret ile kardı beni
Düşünecek neyim kaldı
Kırılan bir dalmışım ben
Aşkın ile yanmışım ben
Kırık dökük salmışım ben
Direnecek neyim kaldı
Dönen yok ki seferinden
Yorgun düşmüş bedeninden
Canım çıkıyor tenimden
Dilenecek neyim kaldı
Öz yurdumda yurtsuz kaldım
Ağaç idim dalsız kaldım
Aşık oldum meşksiz kaldım
Tutunacak neyim kaldı
Ner de şimdi sevenlerim
Bıraktılar bak ellerim
Düşman oldu yarenlerim
Güvenecek neyim kaldı
Kurudu gözümde yaşım
Dikildi bak mezar taşım
Fatiha bekler naaşım
Yaşayacak neyim kaldı
MEHMET ÖZTÜRK
PARKBENİ
5.0
100% (1)