Sen
Uzaksın hedeflere
Hayatında bir kurgu yok
Habersiz geliyor
İzinsiz çıkıyorsun
Girdiğin heryerde
Bir adın
Bir de izin kalıyor

Konuşulur,
Dinlersin.
Konuşsan,
Ne demelisin?
Bilemezsin.

Herkes gibi sende
Ölüme yaslanarak
Yaşarsın bir uykuyu
Herkes bir rüyada yaşar
Sen rüyanın üstünü örtersin

Hayat bu
Çözümsüzlük mü
Bağımsızlık mı
Bir hırs perdesinde yarışmak
Gözler bağlı eller tutsak...
Haydi! Haydi yen şu hayatı
Yapabilirsin inan buna
Duygulara aldırma
Onlar senin için
Senin zafere ulaşman içindir
Yenmek için öldür herkesi
Sonunda senin olacak ölümsüzlük
Kurtulacaksın bağlarından
Bağımsız olacaksın
Sonra bağımsızlığın ortasında
Çözüm arayacaksın çözümsüzlüğe...

Anlatılır,
Anlarsın.
Anlatsan,
Ne anlatmalısın?

Sen
Nedensizce gelirsin hatırıma
Belirirsin hafızamda
Öyle uzaktan seyredercesine
Yersiz ve zamansızca yoklarsın
Huzurla keder arası bir yol izlerken
Koparırsın hayat damarlarını
Hayatsızca yaşamayı anlatırsın
Gözün görmez
Elin uzanamazken hiçbir şeye
Herşeyin içinde biraz var gibisindir
Belki de yaşamak
Seni hatırlamanın tek sebebidir

Sen
Anlatamadıklarımın
Ortak dilisin.