ANANIN ŞEHİDİNE VEDASI
Çok acı bir rüzgâr esti bugün
Gönül çınarımın dalları arasından, Bu ne fırtınaydı, ne de kasırga... Daha, daha da yıkıcıydı onlardan! Dallarım kökünden kırıldı bir anda Toprak, kan bulaştı yapraklarıma! Gözyaşlarım sağanak oldu aktı Yağmur taneleri gibi damla damla! Bilemedim, ne biçim rüzgârdı bu? Akdeniz yağmurları gibi sağanak... Alevlenmiş kor ateşler gibi sıcak... Bir zakkum kadar keskin ve acı! Bilemedim ne biçim rüzgârdı bu? Beni benden söküp, alıp götüren! Ne kötü bir rüzgârdı bu Ya Rabbim? Canımı tenimden koparıp giden! Bir ayrılık rüzgârı esti bugün Ana yüreğimin ta ortasından! Ne biçim rüzgârdı bu Allah’ım? Yarası ağırdı, kurşun yarasından! Ama sustum bak ağlamayacağım! Sevinmesin kalleş hain düşmanım... Vatan için ölmeye ben hazırım! Ben şehit Mehmedimin anasıyım!!! Mustafa YÜKSEL /ANTALYA |