Avuçlarımdan sızardı azat kuşları
gönül çukurunda kaybolan güzellikler
bir kadın düşledim saçları bahar vurgunu kuşlar öperdi öfkesini sırça camlar dökülürdü eflatun gecenin koynundan menekşeler gülümserdi avuç avuç beyazın en saf hali karşılardı bayram telaşı içinde yanağına masumiyetin mührü değerdi kuş misali ve sen ölürdün binlece ben doğardım aşk misali ketum gecende yüreğim üşürdü her kanat çırpışında yüreğimden sökülürdü sevdalar tuz buz avuçlarımdan sızardı azat kuşları yırtılırdı göğüs kafesim yokluğunda gönül çukurunda kaybolan güzellikler kuş misali ölüm kadar sinsi ayrılıklara gebe bir geceye doğardık ey hüzün ak gecenin kara kefenli yalnızlığı avuçlarımızdan sızardı azat kuşları biz misali mahmudiye düzkaya |