ANADOLU’MSende açtım dünyaya gözlerimi Senin beşiğinde tanıdım kendimi Kucağında yedim sıcak ekmeğimi Sensin beni büyüten Ilgıt ılgıt esen serin yelin Taradı saçımın her telini Bana yaşattın dört mevsimini Güzeldir yazın, kışın Yağmurların Karın Güneşin Bir başkasın Anadolu’m Sensin biricik annem Şefkatlidir su kadar aziz yüreğin Huzurlu sımsıcak kucağın Cennetimdir benim Elimden tutan Beni ilim kapısına götüren Urfa’dan Antep’e uzanan yol Dünyaya açılan kapım Karanlığı delen ışığım Sende başladı Sende bitecek Beşikten mezara kadar süren Okuma sevdam Oldun İlk ve son öğretmenim İlim deryası Anadolu’m İrfan GÖRGÜN |