YÜZÜNCÜ HAZAN
Unuttuysa vardır bir nedeni diye
Kaç kere avundum cahilliğimle Yetmiyor bana acı sözlerin, yetmez Biraz da gülümseyen gözlerini yolla Gitmiyor gözümden resmin, hayâlin Gel, kal ve gitme; gözyaşım olma Ağır ağır geçiyor geceler bilirsin Soluyor çiçeklerim teker teker Uykularımda bile rahat bırakmıyor Taze bir gülü andıran hasretin Takvimden bir yaprak daha koptu Yüreğimden kopan parçalar gibi Bir can daha gitti canımdan benim Penceremin camından süzüldü kuşlar Gittiler ve gelmediler... Hikayemizi yazdı ve gitti zaman Boğulduk kendi dalgalarımızda Kırık cam parçalarından geri kalan Biraz ayrılık, gözyaşı; biraz da hüsran Dönemezdik biz artık birbirimize Böyle buyurmuştu hikayemizi yazan Sen gittin ya, sana ilk gözyaşı bunlar Ben alışkınım, bu belki yüzüncü hazan Gel, kal ve gitme... |
zevkle okudum