Ey Sevgili;


Derdim, Zeliha’nın derdinden daha büyük
Ve Kalbim, bir güvercin kalbi gibi yaralı
Ellerim sema’da, lakin; imanım çürük
Nazenin bakışlarım ki, geçmişten nazlı.



Ey Mecnun;

Bir itfaiye memuru gibi, giy tulumunu
Arşın sahibi, açmışken nur musluğunu
Dök ne varsa secdeye, varını, yoğunu
Söndür sine’lerdeki, aşk yangınlarını.



Ey Canan;

Sordum gök ehline, yangın nerededir
İçimdeki yangın ile acep, kardeş midir
Evrad-u ezkar’ım, yangına çare midir
Şerh koy aşka ama, kapatma kapıları.



Ey Sevgili;

İki deli bir veli, öyle anmışım hep isimleri
Başım göğe ermiş iken, yakmışım gemileri
Güneş gökte güzel ama kalbe de siniverdi
Derde derman için Yar; gösterme gazabını.


Ey Sevgili;

Geçti dört mevsim, beşinci mevsim gerek
Çöldeki Bedevi halime, bir damla su gerek
Ettiğim dualarıma, SEN’DEN KABUL gerek
Kuşanmışken kılıcı, seriver ömre sofranı.



Ey Sevgili;

Yetmez mi bunca çile bunca dert Ya Rahman
Kalmadı gözde yaş, oluversen derde derman
Hayal perdem yırtılsın, sonsuza dek aradan
Derviş gönülsüz gerek ise, sil içimden ahımı.



Ey Sevgili;

Bırakın sizi bizi, Resulullah’ ı ağlatacaklar
Arkasından, ne haltlar çevirdi diye bunlar
İfrit getirecek zakkumu, alın; işte ruhlar
Son nefeste Ya Rab! Mümin eyle kullarını.


Ey Sevgili;

Kainatta solmayan, tek renktir benim aşkım
Garip ve yetim kaldı içimde, tüm mısralarım
Gölgesine sığındığım Ey Çınar, şimdi yastayım
Başım öne eğikken, ağlatma ne olur insanları.



Ey Sevgili;

Defterlerin sol taraftan verildiği, o günde
Sağ cenahımdan defterimi rüzgar gibi üfle
Kalbimin MİRACINI, ne olur; aşkınla beze
İçir şehadet şerbetini, al günahkar canımı.



Ey Sevgili;

Lütfuna susayan Garibe, sun muhabbetini
Kılınsın cenaze namazım, gıyabımda şimdi
Vay Haline Murat demeden KULUN eyle beni
Kul’ un isem şayet; unuttur dillerde namımı.


Afran Murat AYDIN