Yâr
Yetmez ki anlatmaya ne kelime ne lisan
Bağrımda yıllar yılı taşıdım ya seni ben Vuslat hediyesiyle şükür geldin aniden İsminle güzelleşti fâni olsa da bu han Yıllarca bekledim yâr kor ateşte yanarken Hiçbir şeye benzemez ruh sanki bir su iken O nasıl bir çileydi hayat olmuştu diken Kimbilir ne olurdu sensiz dünyada bu can Hep adını anarken şu garibâne gönlüm Yokluğunun bir adı olmuştu kara zulüm Sensiz yaşamanın eş anlamlısıydı ölüm Canımın cânânısın damarımda akan kan Öyle gözyaşı döktüm yâr ben senin uğrunda Kuşlar gibi korkardım dersin diye elveda Gönül sazımın teli çıkarırdı hoş seda İyi ki sevmişim yâr aşkın gönlüme ferman Sevmedi sevmeyecek bu gönül başkasını Ömür bitse farketmez kalbimde aynı tını Ruhuma kazınmışsın değişir mi bu kanı Yar ömrüme baharsın Rabbim vermesin hicran Hasret hicran ayrılık gözyaşı acı hüzün Ruhumu hep sarmıştı o duygular çok hazin Kavuşsun tüm sevenler Allah’ım versin izin Vuslat yoksa sevdada olur dünya pek yaman |
Saygı selam dua ile.