Edi -büdü!...Bazı duygularımız vardır, Kolay, kolay, anlatılmaz, Ete-kemiğe bürünür içte, Bil ki hurdacıya satılmaz… Duygu, coşkusuz kalınmaz, Çiğnenmemiş yollar değil, Atıp onu kurtulalım desek, Bir atımlık barutumuz değil… Güneş batık, ağaç gölgesiz, Sönük sokak lambası gibi, Kalp yükseğe çıkmış kedi, Kurtarılmayı bekler, gibi… Hüzünlü bakar beyincağız, Zihninde facia atmosferleri, Toz bulutu dolu, aşkın çölü, Kırılan parça tüm kederleri… Bomboş geçer onsuz günler, Üşümekle iki büklüm olunur, Bir karış kar, keskin ayaz da, Kayıp cevherim nasıl bulunur… Şiddetli aşkı kalbimi söktü, Nasıl parçaları birleştirmeli, Bian kar yağar, bian yağmur, Bu aşka yaz mı kış mı demeli… Pençesi sırtımdan sıyrılmadı, Paketi sıkı bağlı, kasvetli ki… Mucizelerinin izlerini ararım, Pencere önünü, beklemem ki, Bulanık ortamda, yitirmedim, Acımasız kalbimi de, götürdü, Kök saçakları, iç karartır ama, Diyor:”Olamayız, Edi ve büdü” Veysel Kimene Sevda Şairi (Kemal Yenice) © Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. |