ITIR KOKULUMSevdasına tutsak,olduğum kadın, Beyaz zambak kokan,nefesli yarim, Ruhumda sevdamın,tılsımı adın, Hep "seviyor"çıkan papatyam benim. Dalmışken gözlerim,seni anarım, Sensiz her nefeste,tutulur dilim, Ateşten çiçek’sin senle yanarım, İçimde hasret’sin,can sevdam benim. Dudaklarında aşk,ateşi yanar, Beni benden alır,siyah gözlerin. Ruhuma sevdanın büyüsü dolar, Hisli gecelerde,sır rüyam benim. Nefesi kesilir,şey’da bülbülün, Şakıyınca sedan,çıkınca sesin. Parlar menekşenin,rengi sümbülün. Vazom’da çiçek’sin,bir tutam benim. Başımda eserken,sevdanın yeli, Güneşten çatlayan,topraklar gibi, Yağmur hasretiyle,beklerim seni, Sen toprak kokulum,aşk deva’m benim. Gülünce yüzünde,güller açanım, Bahar çiçekleri,kokar hep ten’in, Ruhuma süzülüp,ateş saçanım, Sen ıtır kokulum,son sevdam benim. Tuğal KÖSEMEN 07.Aralık.2017 |
ÇOK BEĞENDİM...
..........................................Saygı ve Selamlar..