kalmıyorum
varlığın hasret yokluğun ölüm
yaz gibi sıcak güz gibi soğuğum dilimde şarkısın fikrimde şiir özlemin kimsesiz koca bir şehir ne sen çaresin nede ben çaresiz yürek efkarlı gönlüm paresiz uzağındayım her bir adımın kelimeler aciz kalır kifayetsiz korkmuyorum hiç korkumdan keskinim çelik gibi varlığın ağır yokluğun kağır kırılmışım ben dalımdan öfkem var dilimde dünümde bilirim çok dert var benim önümde kuruyorum kendimi kendi elimde hasreti nefrete bağlıyorum ne varsın ne yoksun bende hasretin güneş açar gölgemde farkedermi gelsende gitsende derdimi aşkına bağlıyorum ya mecnun bu gönül yada bir deli özlemezmi yürek çekip gideni nefretmi’ki aşkın bedeli alan alsın ben artık almıyorum kalan kalsın ben artık kalmıyorum. |
ŞİİRİ BEĞENDİM...
........................... Sayğı ve selamlar..