ne baharın kaldı ne de yazım
yokluğuna alışmak zor
hüzün oldu her bir yanım
canımda can bildiğim canım dediğimsin
her şeyden çok değer verdiğimsin

adadım ömrümü sana
koparmaya kıyamadığım gülümsün
varsın dikenin batsın elime
yokluğun kadar acıtmaz canımı

bir kez sevdim bin kez öldüm
seninle ağlayıp seninle güldüm
bir tatlı gülüşüne kalbimi verdim
yine de sana yaranamadım

aşılmaz denen dağları aşta gel
esen rüzgarların peşine takıl
bekliyor bulacaksın ayrıldığımız yerde
elimde solmuş çiçeklerle

topla tüm cesareti bak yüzüme
seni ne kadar özlediğimi göreceksin
gözlerimden akan yaşlar özlemimin ifadesidir
ayrı geçen günlerin hesabını nasıl vereceksin

vuslat uzak olmasın bize
yaşanan olumsuzlukları gömelim hasret denizine
tut ellerimi ayırma gözlerini
olmasın yazık ölümsüz sevgimize ...




Refik
01 . 11 . 2017
İstanbul