Hatemû’l Enbiya;
Sana imrenir, Sana müptela olurum,
Karanlığı aydınlığa çeviren Nuruna kamaşırım,
Açtığın kapıda hikmet, menzilinde hakikat ararım,
Zifiri ruhumun hidayet kandilisin, Ey Nebiyy,

Nebiyy-i Ahirzaman;
Bütün yeryüzüne tektane, alemlere Rahmetsin,
Hiçbir şeyin eskitemediyi tek yenisin,
İns’in, cins’in, erkeğin, dişinin mutlak hayranısın,
Yerin, göğün, sağ yönün, sol yanın, her yanın can Gülüsün.

Resul-i Kibr-i Yâr;
Heybetli bedenin, Dolunay şemalin, gönüllere zinnur’sun,
Hira’nın kayalarından damlayan feyiz teri sin,
Tur dağının göklere eriştirdiği huşû bulutsun,
Vahy’e ram olan, ümmetine gözyaşı dökensin. Ey Mücteba.

Hatemûn Nebiyy’in;
İlâhi hüküm ve fermanları bildiren son Elçisin,
Haram-günah olmayan ricaları geri çevirmeyensin,
Ümmetinin tövbelerinin kabul edileceyine İşaretsin,
Alemlere Rahmet, gönüllere Şifa, mekanlara Nursun,

Bedrid-düca Muhammed;
Kırkına kadar Muhammed’ûl Emin’sin,
Kırkından ebede Rahman’ın Habibullahısın,
Safa’da tebliğin ilk kelâmı "hazırmısınız" diyensin,
Ümmetinin hidayetine sevinen, delaletine sızlayansın