Keşke
Çocukluğumun derin bir tesellisi olmalıydı büyümeye dair.
Yalnızlığın acısında bir keramet bulunsaydı ve bir damla gözyaşı bir suretin gerçekligine kefil olsaydı keşke.. O kadar çok ağlasaydım ve o kadar da çok aklasaydım ruhumdaki seni; hayat penceresinden kuş olup uçardım belki sana. Kendi vicdanımda hep kendimi yargılarken sen de hakimi olsaydın gönlümün.. Ben davamı etmeden, sen davamı bozsaydın.. Kalemini kırmasaydın aşkın, hükmünü şu gönlüme "gam" yazdırmasaydın.. Ben dost deseydim, Sen yâr deseydin Ve aşk kâr etseydi keşke.. Kendi benliğimi alt üst eden, beni solduran, beni bulduran ve aşk-i bir kimlikle olduran o nefesinde ses olurken ruhum.. Yüreğin de yüreğime penah olsaydı keşke.. Keşke.. Huriye Erdugan |