fenikeli sedir ağacı
Ölümü iplere dizdim
İnsanlar hemen kuşan dı Yok saydılar çiçeklerin renklerini Yok saydılar güzel kokan düşleri Ve her seferinde Sahibi oldular Yaşanılası hayatın Oysa kendileri unuttular yaşamayı Oysa Güzelliğin ortasına kendilerini koydular Yok ettiler düşleri Eski ahit den dem vurup Şarkı oldular doğaya Son baharda düşen yaprağın Sesinden başka Hiçbir şeydi Doğa karşısında Küçücük bir hayatın Güzelliğine Düşen Gölgenin erdemliliği sedir ağacının görkemi |