Senden sonra gönlüm boş bir liman;
Çaresiz, terkedilmiş, harebe gibi.
Yalnızlığım derinleşiyor anlamsızca;
Tüm sokaklar boş, koşuşturan çocuklar nerdeler?
Sonbaharda dökülen yapraklarda sen varsın;
Yapraklara basmaya kıyamıyorum,
Oysa sadece bir gülüşün yeter,
Beni yeniden hayata döndürmeye.