Ötelerden bir haber, sessizce esen bir haber…Selam ve sevgiler.

Uzaklardayım ah, ta uzaklarda,
Deniz aşırıda gaip sırlarda,
Yoklukla yoğrulup iki mısrada,
Kazınmış hikayem, eski bir taşta.

Unutulmuş silik gelenim seyrek,
Yosun tutmuş yanım, alt ve üst tek tek,
Yarım yüzyıl olmuş belki de çeyrek,
Ne de çabuk geçmiş, ah bilmeyerek.

Iraktayım ırak, sözsüz ve sessiz,
Bir ağacın yanı karanlık dipsiz,
Tepenin ucunda metruk kimsesiz,
Olandan yarından elbet habersiz.

Yaşamın kıyısı uzaktır bana,
Bilinmez çilekeş hasret vatana,
Bakıp ta geçerler şurda yatana,
Gelinir mutlaka yolun sonuna.

Üzerimde uçuşan sarı yapraklar,
Kurumuş taşlaşmış hissiz topraklar,
Kabir denilen yer ne de sıkı dar,
Nerede arkadaş ? Yoktur vefakar.

Uzaklardayım çok, çok uzaklarda,
Dönüşü olmayan balçıklı yolda,
Bir çiçek bir sunum dua sonunda,
Görmezler ki beni hangi durumda.

Selvilerin sesi nemli kokusu,
Tepelerden aşar tok uğultusu,
Mezarların yolu taşlı yokuşu,
Ölüm der sessizce taşı baykuşu.

Uzaklardayım offf ! Issız ve ürkek,
Dikenli çalılık eş dost olmuş tek,
Kabirler doluşmuş, sanki bir petek,
Bir zamanlar candı ritimdi yürek.

Derindeyim hafif uçsuz bucaksız,
Sevgiden bi haber uzakta yarsız,
Bir alem ki alem, kışsız ve yazsız,
Alenidir her şey gerçek riyasız.

Ölüm tarlası bu mahşere sarar,
İçtenlik gayesi kar ile zarar,
Puslu hava rüzgar, ıslanmış otlar,
Şimşek başı çeker, yağmurlar başlar.

Uzaktayım uzak sadece uzak,
Dünya denilen şey aldanma tuzak,
Candım can var olan, bir pıhtı alak,
Ebede devinir öteye uzak.

İrfan Yıldırım Çevik