Üzümleri çoktu, bizim bağların,
Alaca düşünce, yerdik bir zaman,
Katarı eksilmez yüce dağların,
Kekiğin kokladık derdik bir zaman.

Ferfenede tüm mahsuller yerliydi.
Her işimiz milli, toplu derliydi.
Ay gördüm oynardık, gözler ferliydi.
Samanlığa hasır serdik bir zaman.

Çedeneyi kavurgaya katınca,
Dobalakta yoğurt hava atınca,
Katıklı aş eşiklerde yatınca,
Omaça hakkını verdik bir zaman.

Aside pişerdi, çalardık kaşık,
Dorak yoğurduyla, her dem barışık,
“Bal başı, pekmezi, turşuya âşık
Kıldık sevdalısı.” derdik bir zaman.

Güğümler elinde, çeşme başında,
Mahsus işmar etmiş dibek taşında,
Sürmeler çekili hilal kaşında,
Kirpiğinde göze geldik bir zaman.

Giyinmiş asbabı yakışmış ona,
Yağlığı salladım, bakmadı bana.
Yekindi hayırsız gitti bir yana
Dillerden dillere yerdik bir zaman.

Kadir Acı
Kayseri