Değmiyor işte
Artık anlıyor gibiyim
Değmiyor sevmelerime sanırım Akşamın bir saatinde aklıma geliyor bir bir hayal kırıklıklarım Bir arpa boyu yol almazmı insan diyorum kendime kızarcasına Bende o yolu alamayanlardanım işte Sakat bir ruhun gölgesine sığınıyorum her bir vakit Çürük bir dal gibi elimde kalıyor sevdalarda dostluklarda Bir öfkeyle arşınlıyorum yine o bildiğim yolları Bir yanımda hiçsizliğim diğer yanımda umut kırıntılarım Öyle amansız bir hastalıktır ki birde yaşamak Dilediği vakitte ayrılamıyor insan öyle hayattan O ne der şu ne der kaygısı bırakmıyor insanın yakasını bir türlü Başkalarına adandımı hayat yaşayamıyor yetinemiyor insan haliyle İşte bir’de değseydi diyorum o adadıklarımıza Ama yavaştan yavaştan anlıyor gibiyim değmiyor işte Şiir-Edibe Toğaç |
En güzeli sıfırlamak lazım hayati...