Elden Gelen Ne KiŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Oturdum bir bankta, kulaklığımda kulaklık, daldım gittim uzaklara. Bütün bu yaşadığım anlık olayı kelimelere dökmek kalmıştı.
Oturdum işte bir bankta,
Hemen yanı başımda sonbahar yaprakları. Daldım gittim uzaklara. Elimden gelen başka ne ki? Şu sonbahar yapraklarını düşünüyorum da, Sanki insanları anlatıyor, İnsanlar da sonbahar yaprakları gibi düşüyor. Elimizden gelen başka ne ki? Şu dalıp gitmelerim olmasa uzaklara, Uzaklar yakın gelse bana, Yakından bakıyorum da uzaklara. Elimden gelen başka ne ki? İnsanlar hep bir hüzünlü, Hep bir ağlamaklı, Ama dışı gülmekli. Elimizden gelen başka ne ki? Bir hüzünlü şarkı eşlik etsin bana, Ruh halimi ortaya koymaya. Hüzünlü olmaktan başka elimden ne gelir ki... O kadar hızlı akıp geçiyor ki zaman, Hiçbirimiz kıymetini bilmiyoruz. Kıyametimizi beklemekten başka elimizden ne gelir ki... Abdullah AKTAN |